تاریخچه تاروت

تاروت احتمالاً یکی از محبوب ترین ابزارهای پیشگویی در جهان امروز است. در حالی که به سادگی برخی از روش‌های دیگر، مانند آونگ یا برگ چای نیست. با اینحال، تاروت قرن‌ها مردم را به جادوی خود کشانده است. امروزه کارت ها در صدها طرح مختلف برای خرید در دسترس هستند. عرشه تاروت تقریباً برای هر تمرین‌کننده‌ای، مهم نیست که علایق او در کجا باشد، وجود دارد. چه از طرفداران ارباب حلقه‌ها یا بیسبال باشید، چه عاشق زامبی‌ها باشید یا به نوشته‌های جین آستن علاقه‌مند باشید، احتمالاً دسته ای از تاروت وجود دارد که می‌توانید انتخاب کنید. در این مقاله از گلدن مارت شما را با تاریخچه تاروت آشنا میکنیم.

اگرچه روش‌های خواندن تاروت در طول سال‌ها تغییر کرده است و بسیاری از خوانندگان سبک منحصر به فرد خود را با معانی سنتی طرح‌بندی می‌پذیرند، به طور کلی، خود کارت‌ها تغییر چندانی نکرده‌اند. اجازه دهید به برخی از دسته های اولیه کارت‌های تاروت و تاریخچه نحوه استفاده از این کارت‌ها به عنوان چیزی بیش از یک بازی معمولی نگاهی بیاندازیم.

تاروت فرانسوی و ایتالیایی

آنچه ما امروز به عنوان کارت های تاروت می شناسیم را می توان به اواخر قرن چهاردهم نسبت داد. هنرمندان اروپا اولین کارت‌های بازی را ساختند که برای بازی‌ها استفاده می‌شد و دارای چهار دسته مختلف بود. این دسته ها شبیه به کارت های کنونی بود – چوبدست، سکه، جام و شمشیر. پس از یک یا دو دهه استفاده از اینها، در اواسط دهه 1400، هنرمندان ایتالیایی شروع به نقاشی کارت های اضافی کردند.

این کارت های برنده اغلب برای خانواده های ثروتمند نقاشی می شد. اعضای اشراف به هنرمندان سفارش می‌کردند تا مجموعه‌ای از کارت‌ها را برایشان بسازند که اعضای خانواده و دوستان را به عنوان کارت‌های برنده نشان دهند. تعدادی مجموعه، که برخی از آنها هنوز هم وجود دارند، برای خانواده ویسکونتی از میلان ساخته شد که چندین دوک و بارون را در کنارشان نشان میدهد.

از آنجایی که همه نمی‌توانستند نقاش را استخدام کنند تا مجموعه‌ای از کارت‌ها را برایشان بسازد، برای چند قرن، کارت‌های سفارشی چیزی بود که فقط عده کمی از خانواده های ممتاز می‌توانستند داشته باشند. زمانی که چاپخانه به میان آمد، دسته های کارت بازی به تعداد بالا در دسترس افراد معمولی نیز قرار گرفت.

تاریخچه تاروت به عنوان پیشگویی

تاریخچه تاروت برای استفاده در پیشگویی به اواخر قرن شانزدهم میلادی برمی گردد. هم در فرانسه و هم در ایتالیا، هدف اصلی تاروت به عنوان یک بازی بود، نه به عنوان یک ابزار پیشگویی. به نظر می رسد که پیشگویی با کارت بازی در اواخر قرن شانزدهم و اوایل قرن هفدهم رایج شد، اگرچه در آن زمان، بسیار ساده تر از روشی بود که ما امروز از تاروت استفاده می کنیم.

با این حال، در قرن هجدهم، مردم شروع به اختصاص معانی خاصی به هر کارت کردند، و حتی پیشنهاداتی را در مورد اینکه چگونه می‌توان آن‌ها را برای اهداف پیشگویی قرار داد، ارائه کردند.

تاریخچه تاروت و کابالا

در ادامه بحث تاریخچه تاروت، قابل ذکر است که در سال 1781، یک فراماسون فرانسوی (و وزیر سابق پروتستان) به نام Antoine Court de Gebelin تجزیه و تحلیل پیچیده ای از تاروت منتشر کرد. که در آن نشان داد که نمادگرایی در تاروت در واقع از اسرار باطنی کشیشان مصری نشات گرفته است. دی گبلین در ادامه توضیح داد که این دانش غیبی باستانی به رم منتقل شده و برای کلیسای کاتولیک و پاپ ها آشکار شده است. البته به شدت می خواستند این دانش مخفی را مخفی نگه دارند. در مقاله او، فصل معانی تاروت، نمادگرایی دقیق آثار هنری تاروت را توضیح می‌دهد و آن را به افسانه‌های ایزیس، اوزیریس و دیگر خدایان مصری مرتبط می‌کند.

بزرگترین مشکل کار دو گبلین این است که واقعاً هیچ مدرک تاریخی برای تأیید آن وجود نداشت. با این حال، این امر اروپایی‌های ثروتمند را از پرش به گروهی با دانش های پنهانی منع نکرد. در اوایل قرن نوزدهم، دسته های کارت بازی مانند تاروت مارسی با آثار هنری به‌ویژه بر اساس تحلیل دژبلین تولید می‌شدند.

در سال 1791، ژان باپتیست آلیت، یک پیشگو فرانسوی، اولین دسته تاروت را منتشر کرد. که به‌طور خاص برای اهداف پیشگویی طراحی شده بود، نه به عنوان یک بازی یا سرگرمی. چند سال قبل، او با رساله‌ای به کار دو گبلین پاسخ داده بود. کتابی که توضیح می‌دهد چگونه می‌توان از تاروت برای پیشگویی استفاده کرد.

با گسترش علاقه غیبی به تاروت، بیشتر با کابالا و اسرار عرفان هرمتیک مرتبط شد. در پایان دوران ویکتوریا، غیب گرایی و معنویت گرایی به سرگرمی های رایج برای خانواده های بی حوصله طبقه بالا تبدیل شده بود. غیرعادی نبود که در یک مهمانی خانگی شرکت کنید و ببینید که یک جلسه در حال برگزاری است. یا اینکه کسی که در گوشه ای مشغول خواندن نخل یا برگ چای است!

ریشه های رایدر ویت

آرتور ویت، غیبت‌شناس بریتانیایی، یکی از اعضای گروه طلوع طلایی – بود. همچنین، ظاهراً دشمن دیرینه آلیستر کراولی، بود که در این گروه و شاخه‌های مختلف آن نیز حضور داشت. وایت با هنرمندی به نام پاملا کولمن اسمیت، که همچنین یکی از اعضای طلوع طلایی است، گرد هم آمد و عرشه تاروت رایدر وایت را ساخت که برای اولین بار در سال 1909 منتشر شد.

به پیشنهاد ویت، اسمیت از اثر هنری Sola Busca برای الهام استفاده کرد و شباهت های زیادی در نمادگرایی بین Sola Busca و نتیجه نهایی اسمیت وجود دارد. اسمیت اولین هنرمندی بود که از کاراکترها به عنوان تصاویر معرف در کارت های پایین استفاده کرد. اسمیت به جای اینکه صرفاً مجموعه ای از جام، سکه، چوبدست یا شمشیر را نشان دهد، پیکره های انسانی را در آثار هنری گنجانده و نتیجه آن در تاریخچه تاروت، دسته نمادینی است که امروزه هر خواننده می شناسد.

این تصویر برای نمادگرایی کابالیستی سنگین است، و به همین دلیل، معمولاً به عنوان دسته پیش فرض تقریباً در تمام کتاب های آموزشی در مورد تاروت استفاده می شود. امروزه، بسیاری از مردم این دسته را به عنوان دسته Waite-Smith می‌نامند تا از آثار هنری ماندگار اسمیت قدردانی کنند.

اکنون، پس از صد سال از انتشار دسته Rider-Waite، کارت‌های تاروت در مجموعه‌ای از طرح‌های عملاً بی‌پایان در دسترس هستند. به طور کلی، بسیاری از این ها از قالب و سبک Rider-Waite پیروی می کنند. اگرچه هر کدام کارت ها را مطابق با سبک خود تطبیق می دهند. امروزه، کارت های تاروت دیگر فقط متعلق به طبقه ثروتمند و اشراف نیست. بلکه، تاروت برای هر کسی که می خواهد برای یادگیری آن وقت بگذارد در دسترس است.