ADHD چیست؟

ADHD یکی از شایع ترین اختلالات عصبی رشدی دوران کودکی است. معمولاً برای اولین بار در دوران کودکی تشخیص داده می شود و اغلب تا بزرگسالی ادامه می یابد. کودکان مبتلا به ADHD ممکن است در توجه، کنترل رفتارهای تکانشی مشکل داشته باشند (ممکن است بدون فکر کردن به نتیجه عمل کنند)، یا بیش از حد فعال باشند.

اختلال کمبود توجه بیش فعالی که به اختصار ADHD نامیده می شود، یک ناهنجاری در قسمت های کوچک مغز است. در این اختلال، کودکان به محرک هایی مانند تکانه ها، خلق و خوی و رویدادها سریعتر پاسخ می دهند. این می‌تواند منجر به اختلال در تمرکز کودکان مبتلا به ADHD شود و به راحتی حواسشان پرت شود. ADHD گاهی اوقات با ADD، یک زیرگروه از ADHD، اشتباه گرفته می شود.

مشکلات کودکان مبتلا به ADHD

در کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی، هنگام انتقال پیام بین سلول های مغز، مشکلی در مغز رخ می دهد. در نتیجه، کودکان مبتلا به ADHD مشکلات بیشتری را تجربه می کنند، مانند:

مشکلات توجه

برای کودکان مبتلا به ADHD، احساس می شود که همیشه در سر خود مشغول است. آنها افکار و ایده های زیادی دارند که در همه جهات پرواز می کنند. این امر توجه به چیزها را دشوار می کند.

مشکلات بیش فعالی

هنگامی که کودکان بیش فعال هستند، حرکت زیادی می کنند و یک جا نشستن دشوار است. این حرکات می تواند کوچک باشد، مانند تکان دادن پا یا بی قراری با دست. همچنین تکان خوردن روی صندلی یا راه رفتن ناگهانی در زمانی که قرار نیست مشخصه ADHD باشد.

مشکلات فکر کردن

بیشتر کودکان قبل از اینکه اقدام کنند فکر می کنند. اگر بخواهند از جاده عبور کنند ابتدا با دقت به چپ و راست نگاه می کنند. اگر چیزی نیاید، از آنجا عبور می کنند. هنگامی که آنها ADHD دارند، بسیار دشوارتر است. سپس بدون اینکه از نزدیک نگاه کنند از جاده عبور می کنند.

مشکلات در احساسات و رفتار

یک لحظه خیلی خوشحال بودن و لحظه ای غمگین بودن. کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه بیش فعالی کنترل زیادی روی آن ندارند. گاهی ناگهان عصبانی می شوند. این در رفتار نیز منعکس می شود. به عنوان مثال، کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی بسیار وحشیانه بازی می کنند.

این ویژگی ها به تنهایی برای تشخیص اختلال نقص توجه و بیش فعالی کافی نیستند. همانطور که هر کودکی منحصر به فرد است، هر کودک مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی منحصر به فرد است. رفتار نیز متفاوت است. کودکان مبتلا به ADHD همگی بی تمرکز نیستند، همگی تکانشی نیستند و همیشه مشغول نیستند. این که مخفف ADHD مخفف عبارت “همه روزها بسیار مشغول” است، بنابراین کاملاً صحیح نیست.

داروی ADHD چیست؟

برای بسیاری از افراد، عینک زدن به آنها کمک می کند تا چشمان خود را متمرکز کنند. به همین ترتیب، داروهای ADHD به افراد مبتلا به ADHD کمک می کند تا افکار خود را متمرکز کنند. داروها به آنها کمک می کند تا حواس پرتی را نادیده بگیرند، توجه کنند و رفتار خود را کنترل کنند. دارو ADHD را درمان نمی کند. اما می تواند به کاهش علائم ADHD در زمانی که شما یا فرزندتان آن را مصرف می کنید کمک کند تا بتوانید عملکرد موثرتری داشته باشید.

سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) انواع مختلفی از داروها را برای درمان ADHD تایید کرده است. بسیاری از داروها می توانند ADHD را در کودکان زیر 6 سال درمان کنند.

داروهای ADHD چه می کنند؟

داروهای ADHD بسته به نوع آنها به روش های مختلفی عمل می کنند. اما تمام داروهای ADHD با افزایش سطح مواد شیمیایی مهم (انتقال‌دهنده‌های عصبی) در مغز شما کار می‌کنند. این انتقال دهنده های عصبی شامل دوپامین و نوراپی نفرین هستند. افزایش میزان این انتقال دهنده های عصبی به بهبود علائم ADHD کمک می کند، از جمله:

افزایش دامنه توجه

کاهش بیش فعالی

کنترل رفتار تکانشی

مدیریت نارسایی های اجرایی

داروهای ADHD روی هر فرد متفاوت تأثیر می گذارد. چیزی که برای یک فرد موثر است ممکن است برای شما یا فرزندتان موثر نباشد. و اولین دارویی که شما یا فرزندتان برای ADHD امتحان می کنید ممکن است مناسب نباشد. ممکن است موثر نباشد، یا ممکن است عوارض جانبی آزاردهنده ای ایجاد کند. یا ممکن است داروی درستی داشته باشید اما به دوز بالاتری نیاز داشته باشید.

اطمینان حاصل کنید که تمام داروهایی که خود یا فرزندتان مصرف می کنید، چه با نسخه یا بدون نسخه، به پزشک خود اطلاع دهید. همچنین، در صورت مصرف نوشیدنی های کافئین دار یا مصرف مکمل ها (و مقدار آن در روز) به پزشک خود اطلاع دهید. ترکیب برخی از داروها می تواند اثرات مضری بر بدن داشته باشد.هنگامی که دارو و دوز مناسب را پیدا کردید، اکثر مردم متوجه می شوند که داروهای ADHD به علائم آنها کمک می کند. علائم مرتبط با بیش فعالی، دامنه توجه و رفتارهای تکانشی بهبود می یابد.

ADHD در مدرسه و با ورزش

ADHD می تواند موقعیت های دشواری را ایجاد کند، مانند مدرسه. کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی اغلب تحت آموزش ویژه هستند. و حتی در یک باشگاه ورزشی معمولی، کودکان مبتلا به ADHD برای شرکت در تیم مشکل دارند. و این درحالی است که ورزش برای کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی بسیار خوب است. حرکت راه ایده آلی برای آزادسازی انرژی کودک مبتلا به ADHD است. علاوه بر مزایای معمول مانند ایجاد شرایط خوب، توجه نیز می تواند تا حد زیادی از طریق تمرین ورزشی بهبود یابد. همچنین مهارت های حرکتی و اعتماد به نفس را بهبود می بخشد.

در راستای کمک به کسب و کار ایرانیان و پارسی زبانان افغانستان و تاجیکستان برای ورود به بازار جهانی و امکان راه اندازی کسب و کار در آلمان و کانادا و دیگر کشورها و تولید و بازاریابی تخصصی محصولات مورد نظر شما ، گلدن مارت همراه شما می باشد . شما به عنوان یک کار آفرین و تولید کننده می توانید راه تولید و فروش محصولات خود را در اروپا و آمریکا و جامعه بین المللی از طریق گلدن مارت پیدا کنید . برای اطلاع بیشتر با ما در تماس باشید .